پرکاری تیروئید در بارداری خطرناک است ؟

بیماری تیروئید اختلالی است که غده تیروئید را تحت تاثیر قرار می دهد. تیروئید یک غده پروانه ای شکل کوچک در جلوی گردن شما است که وظیفه ی تولید هورمون های تیروئید را دارد. هورمون‌های تیروئید نحوه استفاده بدن از انرژی را کنترل می‌کنند، و بر نحوه عملکرد تقریباً هر اندام در بدن شما تأثیر می‌گذارند. آیا پرکاری تیروئید در بارداری خطرناک است؟ در این صورت چه باید کرد ؟ چه نشانه هایی دارد؟ می توان در بارداری برای درمان آن دارو مصرف کرد؟ در ادامه با ما همراه باشید تا به این موضوع بپردازیم.

هیپرتیروئید یا پرکاری تیروئید در بارداری به ندرت اتفاق می افتد و تقریبا در 1 یا 2 مورد از 1000 حاملگی اتفاق می افتد . در 95-90 درصد موارد ، بیماری گریوز عامل این بیماری در بارداری است.

علائم پرکاری تیروئید در بارداری

• خستگی
• عدم تحمل گرما
• عدم ثبات روانی
• کاهش وزن
• حالت تهوع و استفراغ شدید
• اگزوفتالمی و بزرگ شدن غده تیروئید ( گواتر ) ممکن است روی دهد .

تعداد زیادی از این علائم همراه با بارداری طبیعی روی می دهند ، پس تشخیص این بیماری در بارداری مشکل خواهد بود .علائمی که می تواند پرکاری تیروئید را از بارداری طبیعی تشخیص دهد شامل :

• کاهش وزن
• گواتر
• افزایش ضربان قلب بیشتر از 100 ضربه در دقیقه

هورمون های تیروئید برای رشد طبیعی مغز و سیستم عصبی کودک شما بسیار مهم هستند. در طول 3 ماه اول بارداری – کودک شما به تامین هورمون تیروئید شما بستگی دارد که از طریق پیوند خارجی NIH جفت می آید. در حدود 12 هفتگی، تیروئید کودک شما شروع به کار خود به خود می کند، اما تا هفته 18 تا 20 بارداری هورمون تیروئید کافی تولید نمی کند.

دو هورمون مرتبط با بارداری – گنادوتروپین جفتی انسانی (hCG) و استروژن – باعث افزایش سطح هورمون تیروئید اندازه گیری شده در خون شما می شوند. تیروئید در زنان سالم در دوران بارداری اندکی بزرگ می شود، اما معمولاً به اندازه ای نیست که متخصص آن را در طول معاینه فیزیکی احساس کند.

تشخیص مشکلات تیروئید در بارداری به دلیل سطوح بالاتر هورمون های تیروئید و سایر علائمی که هم در بارداری و هم در اختلالات تیروئید رخ می دهد، می تواند دشوار باشد. برخی از علائم پرکاری تیروئید یا کم کاری تیروئید به راحتی قابل تشخیص است و ممکن است پزشک شما را وادار کند که شما را برای این بیماری های تیروئید آزمایش کند. نوع دیگری از بیماری تیروئید، تیروئیدیت پس از زایمان، می تواند پس از تولد نوزاد شما رخ دهد.

درمان اصلی هیپرتیروئید در بارداری دارودرمانی است . داروی انتخابی شامل پروپیل تیوراسیل است معمولا دوز ابتدائی دارو شامل 150-100 میلی گرم هر 8 ساعت است . بعضی از خانم ها احتیاج به دوز بالاتر دارو دارند . در حدود 2 هفته بعد از شروع درمان ، علائم کلینیک بهبود می یابد اما 8-6 هفته دارودرمانی برای رسیدن به اثر کامل نیاز است . در طول درمان ماهانه سطح T4آزاد اندازه گیری می شوند تا به دنبال آن به تدریج مقدار داروی دریافتی مادر کم شده و از عوارض هیپوتیروئیدی در جنین جلوگیری شود .این دارو در اکثر زنان به خوبی تحمل می شود.

درمان پرکاری تیروئید در بارداری با جراحی

یدرادیواکتیو نباید برای تشخیص یا درمان هیپرتیروئید در بارداری استفاده شود زیرا سبب تخریب تیروئید جنین می شود . مادرانی که به نوزادان خود شیر می دهند و داروی هیپرتیروئیدی دریافت می کنند باید به این امر آگاه باشند که گرچه مقدار کمی دارو در شیر ترشح می شود اما اثر نامطلوبی بر عملکرد تیروئید نوزادان ندارد . در موارد شدید ، درمان جراحی ممکن است در طول سه ماهه دوم یا سوم مورد نیاز باشد . به علت افزایش خطر سقط و لیبرپره ترم مرتبط با جراحی بزرگ این درمان فقط در زنان با بیماری شدیدی که درمان آنها سمی است یا قادر به استفاده از رژیم درمانی نیستند انجام می گیرد.

یافته های آزمایشگاهی شامل افزایش T4 ، T3 و کاهش هورمون TSH است . هیپرتیروئیدی شدید یا متوسط در طول بارداری باید درمان شود. عدم درمان یا درمان ناکافی سبب عوارض ذیل می شود :

• افزایش خطر زایمان پره ترم و نوزاد مرده
• نوزاد مبتلا به گواتر و هیپوتیروئیدی یا هیپرتیروئیدی نوزاد می شود.
• افزایش خطر پره اکلامپسی یا فشارخون بالا

در زنان مبتلا به استفراغ شدید بارداری غالبا هورمون تیروئید به علت بالابودن گنادوتروپین کوریون انسانی ، افزایش می یابد. عوارض جانبی که بندرت اتفاق می افتد شامل خارش ، راش پوستی ، تب ، طعم فلزی ، تهوع ، زخم دهان ، هپاتیت و سندرم شبه لوپوسی است . شدیدترین اثر جانبی دارو شامل آگرانولوسیتوز است که بندرت اتفاق می افتد و معمولا فقط در زنان بالای 40 سال و افرادی که دوز بالایی از PTU دریافت می کنند ، دیده می شود .